Ik ben Hans Keuning, voluit Johannes Frederik Keuning, geboren in de vroege ochtend van zondag 29 oktober in de, buiten het eigenlijke dorp liggende pastorie van het oost Groningse Blijham.
De openbare lagere school in Oostzaan en de middelbare school in IJmuiden gingen vooraf aan mijn studie geneeskunde aan de universiteit van Amsterdam. Uiteindelijk heb ik deze studie, na een tussenperiode als wetenschappelijk medewerker bij het anatomisch laboratorium, afgesloten met mijn specialisatie tot klinisch patholoog.
Gedurende mijn hele middelbare schooltijd was ik de zaterdagmiddagen vaak te vinden in het atelier van de kunstschilder Henk de Vries (1891-1985), die op zijn beurt weer een leerling was van Herman Kruyder (….- 1935) en onder meer samenwerkte met de Bergense school schilders Matthieu en Piet Wiegman). Van hem kreeg ik mijn eerste serieuze teken- en schilderlessen.
Ondanks dat mijn hart bij het schilderen lag, daarbij geholpen door een onrustige, dromerige en romantische geest, besloot ik, omdat ik hiertoe niet gestimuleerd of aangemoedigd werd, om niet naar de kunstacademie te gaan maar een universitaire studie te gaan volgen.
Zowel mijn studie als later mijn werk als klinisch patholoog lieten het niet toe dat ik mij intensief met tekenen of schilderen kon inlaten; mijn neiging tot beeldende expressie bleef in deze periode beperkt tot krabbeltjes gemaakt tijdens vergaderingen of in de vakanties.
Al snel vatte ik het plan op om zo vroeg mogelijk met mijn reguliere werk te stoppen, voordat ik er te oud voor zou zijn, en het schilderen weer op te pakken. Eerst nog naast mijn werk, op middagen en avonden op de KWA in Schaarsbergen (o.l.v. Margreet Heinen) en later, nadat ik part time was gaan werken, aan de academie voor schone kunsten in Arendonk (Belgie).
Achterop gezet door ernstige lichamelijke problemen ben ik inmiddels gestopt met mijn werk. Eerst thuis, later op mijn eigen atelier in Bennekom, heb ik de draad weer opgepakt c.q. de kwast weer ter hand genomen. Daarbij geconfronteerd met en gehinderd door mijn werkverleden als patholoog. Het nauwkeurige en erg gedetailleerd beoordelen van microscopische beelden werkt negatief op je (beeldende) creativiteit en is funest voor je spontaniteit en onbevangenheid. Het is nu zaak dat ik deze, ook in mijn schilderijen, terugvindt.
Het op deze website getoonde werk is, naast jeugd- en academiewerk, voornamelijk werk uit die gedetailleerde periode. Het schilderij van de Kaarters [2017] is een aanzet tot een nieuwe stijl die ik verder wil ontwikkelen.
